May 7, 2018
Nikiel (Ni) jest elementem przejściowym, który wykazuje mieszankę właściwości metali żelaznych i nieżelaznych. Jest to zarówno syderofil (tj. Związany z żelazem), jak i chalkofil (tj. Związany z siarką). Większość wydobywanego niklu pochodzi z dwóch rodzajów złóż rudy:
Promień jonowy dwuwartościowego niklu jest zbliżony do dwuwartościowego żelaza i magnezu, dzięki czemu trzy pierwiastki mogą się wzajemnie zastępować w sieciach krystalicznych niektórych krzemianów i tlenków. Osady siarczku niklu są na ogół związane ze skałami bogatymi w żelazo i magnez zwanymi ultramafikami i można je znaleźć zarówno w warunkach wulkanicznych, jak i plutonicznych. Wiele osadów siarczkowych występuje na dużej głębokości. Laterity powstają w wyniku wietrzenia ultramaficznych skał i są zjawiskiem zbliżonym do powierzchni. Uważa się, że większość niklu na Ziemi koncentruje się w jądrze planety.
Nikiel jest przede wszystkim sprzedawany do pierwszego użycia jako rafinowany metal (katoda, proszek, brykiet itp.) Lub żelazonikel. Około 65% niklu zużywanego w świecie zachodnim jest wykorzystywane do produkcji austenitycznej stali nierdzewnej. Kolejne 12% trafia do nadstopów (np. Inconel 600) lub stopów nieżelaznych (np. Miedzioniklu). Obie rodziny stopów są szeroko stosowane ze względu na ich odporność na korozję. Przemysł lotniczy jest wiodącym konsumentem superstopów na bazie niklu. Łopatki turbin, tarcze i inne krytyczne części silników odrzutowych są wytwarzane z superstopów. Superstopy na bazie niklu są również stosowane w lądowych turbinach spalinowych, takich jakie znajdują się w stacjach wytwarzania energii elektrycznej. Pozostałe 23% zużycia dzieli się na stale stopowe, akumulatory, katalizatory i inne chemikalia, monety, produkty odlewnicze i galwanizację. Głównymi handlowymi substancjami chemicznymi są węglan (NiCO 3 ), chlorek (NiCl 2 ), tlenek dwuwartościowy (NiO) i siarczan (NiSO 4 ). W roztworze wodnym dwuwartościowy jon niklu ma szmaragdowo-zielony kolor.